Μοντέστο στη Γιουβέντους: Ο Κορσικανός καλείται να λύσει τον γρίφο των 750 εκατομμυρίων

Η Γιουβέντους των τελευταίων ετών δεν θυμίζει σε τίποτα τη σταθερή, ακριβή και ψυχρή μηχανή που κυριαρχούσε στην Ιταλία. Παρά τα πάνω από 750 εκατομμύρια ευρώ που επενδύθηκαν από το τελευταίο σκουντέτο μέχρι σήμερα, η ομάδα δεν κατάφερε να χτίσει ένα σύνολο αντίστοιχο των φιλοδοξιών της. Αντιθέτως, βρέθηκε μπλεγμένη σε έναν κύκλο μεταγραφικών αστοχιών, διοικητικής ασυνέπειας και αγωνιστικής στασιμότητας που την απομάκρυνε από τα ευρωπαϊκά στάνταρ που κάποτε θεωρούσε δεδομένα.

Από το 2020 και μετά, η Γιουβέντους λειτουργεί σαν ένας οργανισμός που προσπαθεί διαρκώς να ισορροπήσει πάνω σε κινούμενη άμμο. Η φυγή του Κριστιάνο Ρονάλντο, οι αλλαγές στην τεχνική ηγεσία,η υπόθεση Prisma και οι αποχωρήσεις στελεχών όπως ο Παρατίτσι (τεχνικός διευθυντής για 19 χρόνια στο κλαμπ) και στη συνέχεια ο Κερουμπίνι (πρώην αθλητικός διευθυντής της «Γιούβε», νυν πρόεδρος της Πάρμα)  άφησαν πίσω τους ένα κενό που γέμισε με βεβιασμένες επιλογές και κινήσεις-πανικού και πρωτόγνωρης απειρίας. Το αποτέλεσμα ήταν μια περίοδος χωρίς ταυτότητα, χωρίς καθαρό πλάνο και με μια ομάδα που έχανε συνεχώς έδαφος εντός κι εκτός συνόρων.

Χαμένα εκατομμύρια σε ένα... ρεσιτάλ αποτυχημένου μεταγραφικού σχεδιασμού

Σύμφωνα με αναλυτική καταγραφή ιταλικού ρεπορτάζ, από το 2022 μέχρι σήμερα η Γιούβε έχει χάσει περίπου 286 εκατομμύρια ευρώ σε μεταγραφές που δεν απέδωσαν ποτέ. Πρόκειται για δώδεκα μεταγραφές που κόστισαν πολλά αλλά πρόσφεραν ελάχιστα. Ο Τεούν Κουπμάινερς κόστισε 54,7 εκατ. ευρώ και έκλεισε τη σεζόν με μόλις τρία γκολ και τρεις ασίστ, παρά τον ρόλο που προοριζόταν να έχει. Ο Ντάγκλας Λουίζ στοίχισε 51,5 εκατ. ευρώ, αλλά σε ολόκληρη την αγωνιστική χρονιά κατέγραψε μόλις 496 λεπτά συμμετοχής σε 19 παιχνίδια, χωρίς γκολ και χωρίς ασίστ. Ο Οπέντα, με κόστος 45,6 εκατ., δεν κατάφερε ποτέ να ταιριάξει στο στιλ της ομάδας. Ο Νίκο Γκονσάλες, που αποκτήθηκε για να δώσει λάτιν φαντασία, πέρασε τη σεζόν περισσότερο στη λίστα των τραυματιών παρά στο χορτάρι, ενώ οι μικρότερες αλλά εξίσου άστοχες επιλογές, όπως του Ντιαλό ή η απόκτηση του Μίλικ, συμπλήρωσαν ένα σκηνικό απόλυτου οικονομικού και αγωνιστικού παραλογισμού.

Η Γιουβέντους του 2024-25 είχε ένα από τα χειρότερα cost-per-performance ratios της τελευταίας δεκαετίας. Τα χρήματα που ξοδεύονταν δεν μεταφράζονταν σε αποτελέσματα στο γήπεδο, η ομάδα δεν ανέβαζε αξία στους ποδοσφαιριστές της και κάθε νέα σεζόν ξεκινούσε σχεδόν από το μηδέν, χωρίς κορμό, χωρίς ποδοσφαιρική ταυτότητα και χωρίς σταθερή αγωνιστική βάση για το μέλλον.

Φρανσουά Μοντέστο: Το «στοίχημα» για την επόμενη μέρα της «Βέκια Σινιόρα»

Μέσα σε αυτό το περιβάλλον έρχεται ο Φρανσουά Μοντέστο τον περασμένο Ιούλιο στο Τορίνο. Ο Γάλλος τεχνικός διευθυντής, γνωστός στο ελληνικό κοινό από τη επιτυχημένη θητεία του στον Ολυμπιακό, έχει φτιάξει την καριέρα του όχι μέσα από ακριβά συμβόλαια, αλλά μέσα από στοχευμένες επιλογές, έξυπνες επενδύσεις και αξιοποίηση της αγοράς.

Στη Μόντσα είχε σημαντικό ρόλο στο χτίσιμο ενός από τα πιο αποδοτικά ρόστερ της Serie A σε σχέση τιμής και απόδοσης, ενώ οι προηγούμενες δουλειές του είχαν πάντα κοινό παρονομαστή τη δημιουργία αξίας, τη σωστή αξιολόγηση παικτών και τη στρατηγική διαχείριση του ρόστερ.

Η Γιουβέντους τον καλεί να βάλει τέλος σε μια εποχή όπου οι αποφάσεις λαμβάνονταν χωρίς κεντρική στρατηγική. Το scouting ήταν αποσπασματικό, η ομάδα επένδυε επανειλημμένα σε παίκτες 40 και 50 εκατομμυρίων χωρίς να υπάρχει ξεκάθαρη εικόνα για τον ρόλο τους, ενώ η μεταπωλητική αξία της ομάδας είχε πέσει στο ναδίρ. Ο Μοντέστο καλείται να ανατρέψει αυτή τη νοοτροπία και να επιβάλει μια ποδοσφαιρική λογική που να ταιριάζει στο σύγχρονο μοντέλο λειτουργίας μιας μεγάλης ομάδας.

Πρώτος στόχος είναι να σταματήσει ο οικονομικός παραλογισμός των τελευταίων χρόνων. Η Γιούβε δεν μπορεί να συνεχίσει να επενδύει δεκάδες εκατομμύρια σε παίκτες που δεν αποδίδουν ούτε στο μισό της αξίας τους. Δεύτερος, η αναγέννηση της μεταπωλητικής αξίας. Η ομάδα πρέπει να αποκτήσει ποδοσφαιριστές που έχουν περιθώρια εξέλιξης, που μπορούν να αυξήσουν την αξία τους και να αποτελέσουν κεφάλαιο για τον σύλλογο. Τρίτος, η επιστροφή στην ταυτότητα. Ο Σπαλέτι θέλει μια Γιουβέντους με ποδόσφαιρο κατοχής, ένταση, πίεση και ενέργεια και ο Μοντέστο πρέπει να φέρει παίκτες που να ταιριάζουν σε αυτό το προφίλ, όχι ποδοσφαιριστές που έρχονται μόνο λόγω ονόματος. Το μεταγραφικό παράθυρο του Γενάρη αλλά και ο σχεδιασμός στο τέλος της σεζόν, σε ένα καλοκαίρι με Παγκόσμιο Κύπελλο, θα είναι το μεγάλο τεστ του Κορσικανού ποδοσφαρικού τεχνοκράτη.

Επιπλέον, η ομάδα έχει ανάγκη από σταθερό κορμό. Τις τελευταίες σεζόν κάθε καλοκαίρι μοιάζει με ολικό restart. Για να αλλάξει αυτό, ο Μοντέστο θα επιδιώξει να χτίσει μια ραχοκοκαλιά τεσσάρων ή πέντε ποδοσφαιριστών γύρω από τους οποίους θα στηθεί το σύνολο. Όπως την «χρυσή» δεκαετία με τα σερί πρωταθλήματα. Χωρίς κορμό, δεν υπάρχει χημεία, χωρίς χημεία, δεν υπάρχει ομάδα.

Η αποστολή του δεν είναι εύκολη. Η Γιουβέντους δεν χρειάζεται απλώς καλύτερες μεταγραφές. Χρειάζεται μια συνολική αλλαγή νοοτροπίας και ένα restart στην ποδοσφαιρική της λογική. Χρειάζεται έναν άνθρωπο που να μπορεί να επιβάλει τάξη, μεθοδικότητα, συνοχή και μακροπρόθεσμη σκέψη. Κι αυτό είναι ακριβώς το προφίλ που συνοδεύει τον Φρανσουά Μοντέστο σε όλη την καριέρα του.